poniedziałek, 11 marca 2013

Rozdział 2


'Potrzebuję pomocy!'




Obudziło mnie głośne walenie w drzwi mojego pokoju. Wstałam zaspana i sprawdziłam godzinę - 3:00 w nocy. No trudno, poszłam otworzyć. W drzwiach stała Katie z uśmiechniętą miną.
- Wstawaj śmieciu. Jestem głodna - teraz śmiała się wniebogłosy! Nie chciałam jej dawać satysfakcji z wygranej. Z resztą byłam zaspana.
- Wypchaj się szmato - powiedziałam i zamknęłam jej drzwi tuż przed nosem.
Położyłam się na łóżku i rozmyślałam, bo wcześniej nawet nie miałam na to czasu. Nagle otworzyły się drzwi a w następnej chwili nad moim łóżkiem stała już macocha.
Nie powiedziała ani słowa, ale za to uderzyła mnie mocno w głowę a potem jak gdyby nigdy nic, wyszła. Po jej wyjściu, po mojej twarzy powoli i bezlitośnie spływały łzy, nie płakałam z bólu fizycznego, ale psychicznego - z bezsilności. Niewiele myśląc, wyciągnęłam żyletkę z poszewki poduszki i znaczyłam cięcia na rękach a potem na udach.. Chciałam dać upust mojemu bólowi. W pewnym momencie pomyślałam - Mam dość tego cierpienia, mieszkam z dwoma potworami. Nie chcę tak żyć. - Chciałam znaleźć się tam gdzie jest teraz mój ojciec. Po chwili mi przeszło, bo wiem, że mam przyjaciół na których mogę liczyć. Chociaż może nie do końca?
Spakowałam swoje najpotrzebniejsze rzeczy w plecak a potem napisałam do Sama, Jacka i Sandie: Potrzebuję pomocy!
Czekałam kilkanaście minut, dokładniej 16, ale nikt z nich nie odpisał. Siadłam na parapecie i myślałam co mam dalej zrobić. Może pójdę na jakiś dworzec? Nie, odpada. Będą mnie tam szukać. Gdybym zatrzymała się u kogoś z moich przyjaciół, nie miałabym z tym problemu.. Jack i Sam mieszkają razem, a moja 'rodzina' ich nie zna. Nie wpadłoby im nawet do głowy, że tam jestem. Wyjrzałam przez okno i wypatrywałam sama nie wiem czego. Może to intuicja? Tak, pewnie tak. Dlaczego? Bo chwilę po tym jak patrzyłam się w okno naprzeciwko, w którym paliło się światło zrozumiałam, że to dom niedawno poznanego Elliota! Napisałam do niego takiego samego smsa co do przyjaciół. Odpisał po krótkim czasie, nie minęła nawet minuta! Zapytał co się stało, napisałam mu żeby wyszedł przed dom. Mówiłam Wam już o tym, że z mojego okna zwisa drabina? Inaczej nigdy, oprócz szkoły, nie opuściłabym tego domu. Zeszłam po drabinie, rozwalając sobie przy okazji nogę. W świetle księżyca nie było widać praktycznie niczego. Idąc w strone Elliota widziałam tylko zarys jego sylwetki. Gdy tylko mnie zobaczył, przybiegł i zamknął w swych ramionach. Muskularnych ramionach. Po długim czasie w końcu się odsunął i weszliśmy do jego domu, po ciemku. Potem znaleźliśmy się w jego pokoju. Gdy zapalił światło spojrzał na mnie, ale nie mogłam nic odczytać z jego oczu. Zdziwiło mnie to, więc popędziłam do łazienki ( dobrze oznakowanej) i spojrzałam na siebie. Co zobaczyłam? Dziewczynę z włosami jak bezdomna, w koszulce całkowicie pokrytej krwią, z pociętymi i pokrwawionymi rękami i z oczami opuchniętymi od płaczu. Wyszłam z łazienki a on dalej stał w tym samym miejscu.
- Ja...dłużej nie mogę zostać w moim domu - szlochałam. - Pomóż mi. Podszedł do mnie i mnie przytulił.

- zaczekaj tutaj - powiedział i znikł za drzwiami.
Wrócił z apteczką i koszulką. No tak, spakowałam swoje rzeczy, ale zapomniałam ich wziąć.
- Wiesz już gdzie jest łazienka, więc weź prysznic i trzymaj piżamę - rzucił mi koszulkę.
Poszłam więc wziąć prysznic. Moje rany.. krzyczałam z bólu bo były głębokie. Pod wodą było jeszcze gorzej. Na dodatek kabina była pełna krwi. Płakałam i krzyczałam z bólu, nie zdawałam sobie z tego sprawy do momentu, w którym w łazience pojawił się Elliot.
Zdjął koszulkę i wskoczył do tej samej kabiny. Nie miałam nawet siły, aby zapytać co on zamierza zrobić. Podczas, gdy ja skulona siedziałam w kącie kabiny, On zakręcił kurek od wody. Potem pomógł mi wstać. Dopiero gdy wstałam zdałam sobie sprawę, że jestem naga a ze mną jest Elliot. Zaczęłam się szarpać, zakrywać i panikować.
- Tess, proszę cię. Inaczej nie zdołam ci pomóc. Sama nie jesteś nawet w stanie się umyć - te słowa skłoniły mnie do opanowania. Elliot, wciąż mnie trzymając odkręcił wodę i delikatnie zmył krew ze wszystkich ran. Nigdy nie zgadniecie co robił, abym nie krzyczała z bólu.. Otóż, pierwszym razem, gdy krzyknęłam, on zaczął mnie uciszać słowami. Mówił, że jego rodzice nie mogą się dowiedzieć, że tu jestem. Krzyknęłam za drugim razem, a on mnie pocałował! Zmywał krew z moich ran, całując mnie.
W głębi duszy cieszyłam się, chociaż rozrywał mnie palący bół.
Obrał świetną taktykę, nie uważacie?
Skończył zmywać ze mnie krew i skończył mnie całować, a ja chciałam więcej!
Ale on pewnie uważa, że to zwykła pomoc. Nie chciałam już, żeby dalej tam ze mną był,
ale nie odezwałam się ani słowem. Elliot wpatrywał się we mnie a potem zaczął myć mi włosy.
 Gdy skończył, wziął płyn do kąpieli, wylał na swoje dłonie i zjeżdżał nimi wzdłuż mojego ciała, od góry do dołu. Pomijając oczywiście części intymne. BYŁO MI DOBRZE! Wywnioskowałam z resztą, że jemu też. Był w samych bokserkach, a gdy skończył mnie myć, przytuliłam go. Zgadnijcie co wbijało mi się w podbrzusze! Uśmiechnęłam się a na ten widok on mnie puścił i wyrżnęłam orła w kabinie prysznicowej! Potem mnie przepraszał a przeprosiny zakończył wyrażeniem:
- To ty tak na mnie działasz, Tess.
A ja co? Spaliłam buraka! Nie mogłam w to uwierzyć. Nigdy się nie całowałam a mowa o TAKICH pocałunkach! Wyszliśmy razem z kabiny. Elliot zaczął ubierać mnie w koszulkę. Ta, którą miałam na sobie, zakrywała praktycznie całe pośladki. Ta od Elliota ( na szczęście, zakrywała mój dolny przód <?>) odkrywała pośladki.
Gdy zobaczył moją zzrzędniętą minę, odrazu się uśmiechnął. Chciał ubrać swoją koszulkę, ale ja ją odrzuciłam. Chciałam oglądać jego nagi tors, nawet gdybym miała nie spać całą noc!
Stałam, więc zamurowana i prawie naga, patrząc na jego nagi tors!
- Coś się stało? - dzieliło nas jakieś sto metrów, a on zbliżał się do mnie.
- Ja... - zaczęłam się jakąć, teraz odległość pomiędzy nami wynosiła jakieś kilka centymetrów. W duchu błagałam żeby mnie pocałował. I stało się. Odpłynęłam całkowicie przy jego pocałunkach.
Gdy otworzyłam oczy, staliśmy już na środku jego pokoju, nie w łazience.
- Podobało ci się, co? - uśmiechnął się tak.. seksownie, że aż zaparło mi dech w piersi!
- Jeszcze pytasz? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie. Chwilę później, przywarłam do ściany a Elliot miażdżył mnie swoimi pocałunkami. Potem zrobiło mi się niewygodnie ( jakkolwiek to brzmi )
 Chodzi o to, że miałam wrażenie, że zaraz ciśnie mną tak mocno, że wbije się w ścianę! Ja i mój mózg.. Cholera. Po kilku minutach Elliot podniósł mnie w górę, ja oplotłam nogami jego talię.
 A on trzymał mnie za pośladki. Cholera, cholera!
 Przecież ja jestem dziewicą! I ja nigdy tego nie robiłam!
Co ja gadam. Przecież jak jestem dziewicą to jasne, że tego nie robiłam!
 Mózg mi się przegrzewa od tylu wrażeń.
________________________________________________________

Liczę na Wasze komentarze :) Zbliżamy się do rozdziału, w którym wystąpi One Direction.

7 komentarzy:

  1. Super !! Kiedy dodasz następny ?? Prosze szybko *.*

    OdpowiedzUsuń
  2. troszkę błędów językowych się wkradło, ale oprócz tego jest okej! ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. troszkę błędów językowych się wkradło, ale oprócz tego jest okej! ;)

    OdpowiedzUsuń